De buik

De buik, of liever gezegd de buikholte, bevat verschillende organen en andere structuren: organen die met de spijsvertering te maken hebben (maag, darm, lever enz.), uitscheidingsorganen (nieren), inwendige geslachtsorganen (eierstokken, eileiders en baarmoeder) en andere weefsels zoals het buikvlies. Met al deze organen kan iets mis gaan. Zo kunnen ze verkeerd zijn aangelegd voor de geboorte (aangeboren afwijking), ze kunnen ziek worden of andere afwijkingen vertonen. Meestal gaat dit gepaard met ziekteverschijnselen waarvan een arts de oorzaak dient op te sporen. Het lichamelijk onderzoek van een patiënt speelt hierbij een belangrijke rol maar ook meer specifieke onderzoeken (denk aan röntgenonderzoek en echografie) kunnen helpen om tot een diagnose te komen. Verder kan onderzoek van uitscheidingsproducten zoals braaksel, urine of ontlasting belangrijke gegevens opleveren bij het onderzoek van buikklachten. De buikinhoud wordt voor een klein gedeelte beschermd door stevige bot- of kraakbeenstructuren (de ribben en heupen), maar vooral aan de voorzijde bestaat deze bescherming alleen uit huid, spieren en bindweefsel. De buik bezigt een aantal anatomische 'markeringspunten' zoals:

- Het zwaardvormig aanhangsel van het borstbeen,
- De ribbenboog,
- De navel,
- Het schaambeen,
- Beiderzijds de bekkenkam.

Deze markeringspunten verdelen de buikwand (en de onderliggende buikholte) in afzonderlijke gebieden aan de hand waarvan men de plaats van de verschillende organen kan aangeven. De buikwand bestaat uit huid, onderhuids vetweefsel, de buikfascie, een aantal spierlagen en het buikvlies, ofwel peritoneum. De buikorganen zijn vel kwetsbaarder dan bijvoorbeeld de organen in de thorax, die beschermd worden door de borstkas.