woensdag 25 april 2012

Paardenkamp Soest


De Paardenkamp. Welke paardenliefhebber heeft daar nog nooit van gehoord? De Paardenkamp is een nationaal rusthuis voor het wat oudere paard, gelegen in de mooie en schone natuur van het plaatsje Soest. Ik heb een kijkje genomen bij De Paardenkamp en wil mijn "kijkje" graag met U delen om U ook enthousiast te maken om eens een bezoekje te brengen!

Inleiding

In De Paardenkamp heb ik een interviewtje kunnen krijgen met Reinier van Valkenhoef. Reinier heeft mij veel achtergrond informatie en leuke informatie gegeven over De Paardenkamp, waardoor ik dit leuke artikel in elkaar heb kunnen draaien. Het is geen interview met vraag-antwoord, daar heb ik juist niet voor gekozen, omdat het dat zo saai maakt. Ik heb er juist naar gestreefd om het artikel onder te verdelen in verschillende hoofdstukken en daar een verhaal over te vertellen. Welkom in de wondere wereld van De Paardenkamp en de mensen die er werken!

Geschiedenis

Het idee om De Paardenkamp op te richten is eigenlijk op een vreemde, maar indrukwekkende, manier ontstaan. In 1962, het jaar dat De Paardenkamp is opgericht, was Dhr C.J. 't Hart secretaris van de Dierenbescherming afdeling Soest de krant aan het lezen en zijn oog viel op een artikel over een paardenrusthuis in Engeland. In Engeland was al zo'n 75 jaar lang een rusthuis voor paarden, waar oude paarden (en pony's) nog van hun oude dag konden genieten. Ze hadden eten, weidegang, goede zorg als ze ziek waren. In het kort: een geweldige oude dag!

Een aantal weken later kwam de dierenbeschermer op het abattoir voor slachtafval, toen hij plots een oud, afgedankt paard zag staan, welke gereed was voor de slacht, om uiteindelijk op ons bordje te belanden. Voor C.J. 't Hart was dit een afgrijzelijk idee, en in combinatie met het krantenartikel van een aantal weken eerder, gaf het de aanzet tot het oprichten van een paardenrusthuis, waar oude, afgedankte paarden hun oude dag konden slijten.

Eerst bestond de bevolking van De Paardenkamp alleen uit werkpaarden. Het ene paard had de schillenkar in Amsterdam getrokken, de ander was het beste werkmaatje van de melkboer uit Scheveningen. En weer een ander paard trok de groentenkar van een boer uit Rotterdam.

Na opkomst van de mechanisatie en daarmee ook machines en auto's, werd het werken met werkpaarden steeds minder geliefd. Waarom met een "langzaam, sloom" paard, als het ook met een auto kan, die tien keer zo snel ging? Voor veel boeren was het dan ook een makkelijke keuze om het paard te verkopen en van het opgebrachte geld een auto/kar te kopen. Het recreatiepaard kwam meer en meer in trek. Paarden voor de dressuur, springen, western en noem maar op. Mensen hadden nu eenmaal liever een recreatiepaard dan een werkpaard.

Na verloop van tijd veranderde het soort paard op de Paardenkamp. Door de mechanisatie waren de trekpaarden dus minder in trek, wat er automatisch op neerkwam dat er ook minder trekpaarden werden opgenomen in De Paardenkamp. Op dit moment werden er dus meer "recreatie" paarden en pony's opgenomen.

Nu lopen er alleen recreatiepaarden rond. Paarden die dressuur gereden hebben, gesprongen hebben, voor het menkarretje liepen, of gewoon in het weiland stonden te grazen.

De bewoners

De bewoners van De Paardenkamp zijn 92 paarden op leeftijd, de één wat ouder dan de ander. Op de komende Open Dagen probeert De Paardenkamp het aantal paarden op te hogen tot 100 paarden. Sommige bewoners van De Paardenkamp zijn een ware legende, neem een voorbeeld aan Elsje en Manoir.

Elsje

Elsje is een pony die 29 jaar lang in het Dierenpark Amersfoort gewerkt heeft, samen met Donald en Clair, de shetlandpony's met wie Elsje altijd samenwerkte. Elsje, Donald en Clair trokken de ponytram en hebben honderden - al dan niet duizenden - kindjes op hun rug gehad om een rondje om het dierenpark te maken! Een miniatuurtreintje nam in 1970 de taak over van Elsje, Donald en Clair, en Elsje en haar maatjes kregen een welverdiend plaatsje in De Paardenkamp, Soest. Elsje was toen al 44, Clair 38 en Donald 33 jaar oud. Elsje overleefde haar maatjes, en is in 1977 overleden op 50 jarige leeftijd, een leeftijd die nog geen enkel paard en/of pony in De Paardenkamp ooit bereikt heeft! Elsje is op nieuwjaarsochtend 1977 overleden.

Manoir

In 1982 en 1983 maakte twee jonge Nederlanders een rondreis door Frankrijk, met een zelfgemaakte houten woonwagentje. Omdat hun pony die ze meehadden voor veel problemen zorgde, gingen de Nederlanders in de Pyreneeën op zoek naar een Mérens, een stevig zwart bergpaardje. Ze kochten de ruin Manoir, welke toen nog maar vijf jaar oud was, en die de woonwagen goedmoedig verder trok. Vanuit de Pyreneeën liep Manoir helemaal terug naar Nederland, samen met de Nederlanders en de kar die hij trok. Tijdens de daaropvolgende jaren heeft hij nog honderden, al dan niet duizenden, kilometers gelopen. In 1986 werd hij erekampioen van het Nederlandse Mérensstamboek. In 2005 Kwam Manoir op De Paardenkamp wonen, toen 27 jaar oud.

Anderen

Naast Elsje en Manoir zijn er nog meer dan 400 andere paarden op De Paardenkamp geweest, sommigen nog in leven, anderen al voor meerdere jaren overleden. Maar daarmee maakt het de paarden niet minder belangrijk. Omdat het gewoonweg te veel is om elk paard en elke pony te benoemen, laat ik deze paarden achterwege.

Medewerkers

De Paardenkamp beschikt over 7 vaste medewerkers die met liefde 5 of 6 dagen per week terugkeren naar De Paardenkamp.
De vaste medewerkers momenteel zijn:
  • Reinier van Valkenhoef (beheerder)
  • Wim van den Beek
  • Martin de Bruin
  • Kees van Esveld
  • Piet van Bethlehem
  • Albert Spijker en
  • IJsbrand Muller.
De medewerkers hebben geen vereiste vooropleiding nodig om in dienst te komen van De Paardenkamp, je moet natuurlijk wel goed met dieren om kunnen gaan en van dieren kunnen houden. De meeste medewerkers hebben al van jongs af aan ervaringen in de agrarische sector, aangezien hun ouders een agrarisch bedrijf hebben (gehad). In totaal hebben de werknemers van nu al 116 dienstjaren erop zitten. Dat komt neer op een gemiddelde tijd van 16 jaar per werknemer dat deze al in dienst is!

Jouw paard bij De Paardenkamp

Ja, dat is mogelijk! Zelfs jouw paard kan van zijn of haar oude dag genieten op De Paardenkamp. Hoe? Dat is niet zo moeilijk, je moet alleen donateur zijn van De Paardenkamp, voordat jouw paard of pony op de wachtlijst gezet kan worden.

Notitie.
 Het is alleen mogelijk om uw paard of pony op de wachtlijst te zetten, wanneer De Paardenkamp de wachtlijsten heeft opengesteld. Wanneer De Paardenkamp de wachtlijsten weer heeft opengesteld, krijgen de donateurs automatisch een bericht dat de donateurs hun paard of pony kunnen inschijven op de wachtlijsten.

Op dit moment is er even een "stop" van paarden die op de wachtlijst gezet worden, omdat er nu té veel paarden op de wachtlijst staan. Wanneer er minder paarden op de wachtlijst staan, wordt de wachtlijst weer opengesteld.

Wanneer jouw paard of pony op De Paardenkamp komt te staan, heb jij geen zeggeschap meer over het paard, dat krijgt De Paardenkamp dan. Dus wanneer een paard ziek is zorgt De Paardenkamp ervoor - samen met de dierenarts - dat het paard een geschikte behandeling krijgt. Samen met de dierenarts kunnen de medewerkers van De Paardenkamp ook uiteindelijk - na al een aantal behandelingen - besluiten om te stoppen met de behandeling en het paard of pony te laten inslapen. Maar uiteindelijk heeft de dierenarts hier altijd het laatste woord over, omdat deze toch ook een medisch inzicht heeft.

Een vereiste is wel, dat als je jouw paard op De Paardenkamp hebt geplaatst, dat je altijd donateur blijft voor De Paardenkamp - althans, in de periode dat jouw paard daar ook staat. Van jouw geld wordt immers ook jouw paard onderhouden en verzorgd, en krijgt het de nodige dierenartsbezoeken, wanneer dit nodig zou zijn, wordt het paard bekapt of gaat het naar de tandarts!

Donaties

De Paardekamp leeft uitsluitend van donaties en sponsors. Van de overheid krijgt De Paardenkamp geen subsidie. De paarden en pony's moeten het dus hebben van uw donaties, of dit nou eenmalig is, of een jaarlijks/maandelijks/wekelijks terugkerend bedrag is. Doneren kan via de giro en in de bussen op De Paardenkamp zelf, die speciaal daarvoor zijn gemaakt en welke op meerdere plekken te vinden zijn op De Paardenkamp. Voor meer informatie over donaties, kunt U terecht op de echte site van De Paardenkamp, waarvan de link onderaan de pagina beschreven zal staan.

De ligging

De Paardenkamp ligt op een uitstekend stuk land in Soest, 10 minuten lopen vanaf het station en met goede parkeervoorzieningen in de buurt. De paarden staan gelokaliseert op twee verschillende plaatsen, op Boerderij Vosseveld en De Birkhoeve.

Boerderij Vosseveld

Op Boerderij Vosseveld zijn er ruim 50 paarden te bezichtigen, de meeste paarden op de weide aan het eind van het erf. De paarden staan daar gezellig bij elkaar en kunnen lekker grazen. Kinderen en volwassenen kunnen de paarden aaien en wat lekkers geven. De paarden mogen alleen (oud) brood en/of paardensnoepjes die in het winkeltje van De Paardenkamp te verkrijgen zijn.

LET OP!!
 De paarden op Boerderij Vosseveld mogen Absoluut geen appels en/of ander fruit en groenten. Dit in verband met het (over het algemeen) slechtere gebit van de paarden, waardoor deze zich kunnen verslikken, iets dat niet plezierig is!!

De paarden op Boerderij Vosseveld zijn met een rede hier geplaatst, omdat deze paarden meestal iets meer toezicht en verzorging nodig hebben. Zo zijn er paarden die meer hulp nodig hebben met het eten, sommige paarden zijn wat ziekjes en moeten in de gaten gehouden worden, en weer andere paarden hebben last van hun been. Maar er zijn hier ook paarden die gewoon gezond zijn!

De Birkhoeve

Birkhoeve is een nieuwe lokatie van De Paardekamp, ongeveer een kilometer naast Boerderij Vosseveld. De Birkhoeve is een grote stal, waar een grotere groep paarden (ongeveer 15 paarden en pony's) in potstallen rondlopen. De mest en urine blijft gewoon in de potstallen liggen - er wordt dus niet uitgemest - en twee of drie keer per week worden de stallen opgestrooid, dan wordt er een verse laag stro overheen gelegd. De stro met het mest en urine blijft gewoon liggen, waardoor de laag langzamerhand dikker en dikker wordt. Na verloop van tijd vormt zich dus een dikke laag stro, wat lekker warm is voor de paarden. Zeker omdat deze paarden al wat ouder zijn, is het lekker als ze een warme(re) ondergrond hebben, en niet op een stukje beton liggen te slapen met een paar stukjes stro erop!

Op deze locatie mogen geen bezoekers komen. Ook de voormalige eigenaren van de paarden mogen er niet zonder toezicht komen. Deze dienen een afspraak te maken met een van de werknemers, om een kijkje te gaan nemen bij hun lieveling!

Waarom mogen wij niet kijken?

Dit is een veelgestelde vraag, volgens Reinier. Er is eigenlijk maar één antwoord op: wanneer iemand een paardje gaat voeren, worden de andere paarden die in de potstal staan jaloers, en zo kunnen er confrontaties ontstaan tussen de paarden. Uit voorzorg is dus gezegd dat daar geen bezoeker bij mag, om dit zo veel mogelijk te voorkomen.

In totaal staan er zo'n 40 paarden op De Birkhoeve lekker knus bij elkaar. De potstallen zijn groot en de paarden kunnen vrij bewegen, staan en gaan waar ze maar willen!

Overleden! Wat nu?

Net zoals met oude mensen, gebeurt het weleens dat er op De Paardenkamp een paard overlijdt. Wat gebeurt er dan nu met zo'n paard of pony? In deze paragraaf zult u spoedig het antwoord terugvinden!

Meestal is een paard al ziek, voordat deze overlijdt. De dierenarts is op de hoogte, en de medewerkers ook. Meestal wordt in overleg met de dierenarts en de werknemers besloten - wanneer geen behandeling meer mogelijk is - om een paard te laten inslapen. Zielig? Welnee! Dierenmishandeling? Dat al helemaal niet! Het is juist wreed en dierenmishandeling wanneer je een paard verder laat leven, terwijl het lichaam op is en het dier pijn heeft. Het paard loopt/ligt/staat zichzelf alleen maar in de weg en is niet meer prettig met zijn eigen leven. En wij, wij moeten maar aankijken dat dat paard zo ziek is en niet meer beter wordt.

In zo'n geval wordt dus besloten om het paard (of de pony natuurlijk) te laten inslapen, wat niet alleen voor het paard beter is, maar ook voor ons, wij hoeven dan niet naar een lijdend dier te kijken.

Zelden gebeurt het dat er een paard plots dood in de weidegang of in zijn stal gevonden wordt. Wanneer dit het geval is, heeft het paard meestal een hartstilstand gehad, en heeft het het niet gevoeld.

Kadaverwet

Wanneer een paard of pony op De Paardenkamp is overleden, krijgt De Paardenkamp te maken met de kadaverwet, een wet waarbij De Paardenkamp melding moet maken van elk dier dat op het terrein is overleden. Het dier wordt daarna opgehaald door een bedrijf, voor een bepaalde bijdrage van rond de € 30,-- euro. Het paard of de pony wordt dan met ander vee verbrand.

Wanneer U, als voormalig eigenaar, het hier niet mee eens bent, kunt U ervoor zorgen dat Uw paard of pony wordt opgehaald door een zusterbedrijf, voor een (hogere) bijdrage (prijs is bij mij onbekend), en uw paard of pony wordt dan individueel verbrand, wat soms een fijner gevoel kan geven. De kosten die hieraan verbonden zijn, moet door U worden betaald. Dit omdat de kosten té hoog zijn voor De Paardenkamp om dit te financieren, deze wil het geld veel liever gebruiken voor de paarden die nog in leven zijn.

In beslag genomen

Op de website van De Paardenkamp staat ook beschreven dat ook paarden die in beslag genomen zijn, een plaats krijgen op De Paardenkamp. Toen ik hiernaar vroeg, vertelde Reinier mij dat dit zéér zelden voorkomt. Een in beslag genomen paard of pony mag alleen door de dierenbescherming aan De Paardenkamp toegewezen worden, iemand anders mag zijn of haar in beslag genomen paard of pony niet zomaar bij De Paardenkamp plaatsen. Een in beslag genomen paard kan alleen geplaatst worden mits er een plekje vrij is op De Paardenkamp, en als alles volgens de regels gebeurt, er komt namelijk een hoop administratief werk bij kijken, wilt De Paardenkamp een in beslag genomen paard in beheer nemen. In tegenstelling tot "gewone" paarden die een plaatsje krijgen op De Paardenkamp, kunnen de in beslag genomen paarden elke willekeurige dag worden opgenomen.

Open dag

Per jaar heeft De Paardenkamp twee Open Dagen. Op deze dagen komen de nieuwe paarden binnen. Het aantal is verschillend, het hangt namelijk er net vanaf hoeveel paarden er in de afgelopen periode overleden zijn. Ook is hier veel extra's te doen, het winkeltje is open (normaal gesproken kan er aan een medewerker gevraagd worden om het winkeltje open te zetten, zodat U wat kunt kopen, als U wilt), er is muziek en er zijn vele andere dingen te doen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten