De poolwolf (wetenschappelijke benaming:
canis lupus arctos) is een wolvensoort die in Noord-Amerika voorkomt. De
poolwolf wordt ook wel Alaskawolf genoemd. Lees in dit artikel alles over deze
bijzondere, witte wolvensoort.
Taxonomische indeling van de poolwolf
De
poolwolf behoort tot het dierenrijk en valt onder de stam Chordata
(chordadieren), klasse Mammalia (zoogdieren), de orde Carnivora (roofdieren) en
de familie Canidae (Hondachtigen). Het geslacht is Canis (wolven en jakhalzen),
de soort Canis lupus (wolf) en de ondersoort is Canis lupus arctos (poolwolf
ofwel Alaskawolf).
Beschrijving van
de poolwolf
De
poolwolf is een ondersoort van de wolf en is aanzienlijk kleiner dan zijn
soortgenoten. Volwassen poolwolven kunnen 90 centimeter lang worden en de
staart kan een totale lengte van 30 centimeter hebben. De schofthoogte (afstand
van de grond tot aan het hoogste puntje van de schouder) bedraagt 65 tot 80
centimeter. De poolwolf is vaak zwaarder dan de grijze wolf, maar meestal weegt
dit dier rond de 45 kilo. Er is echter een Poolwolf gesignaleerd met een totaalgewicht
van 80 kilo, een gewicht dat zeer uitzonderlijk is voor een wolf.
De
poolwolf heeft een spierwitte vacht die, vergeleken bij andere wolvensoorten,
extreem dik is. De dikte van de vacht is belangrijk voor poolwolven, omdat deze
hen dient te beschermen tegen de extreme weersomstandigheden. Zijn neus is
kleiner en ronder dan die van andere wolvensoorten. Ook de spieren zijn
kleiner, evenals de oren en de poten. Dat deze lichaamsdelen kleiner zijn, is
logisch. Omdat de uitstekende lichaamsdelen (oren, snuit, poten en staart)
kleiner zijn, is de totale lichaamsoppervlakte die aan kou wordt blootgesteld
kleiner. Wat ook typerend is bij poolwolven, is dat zij extra haar tussen de
voetzolen hebben groeien. Deze haartjes zorgen voor een extra isolerende laag
zodat de poolwolf niet onderkoeld kan raken via zijn poten.
Poolwolven
hebben sterke kaken met scherpe tanden. De hoektanden zijn zeer lang en
daardoor prima geschikt voor het verscheuren van vlees.
In
het wild haalt de poolwolf een leeftijd van 10 tot 15 jaar. Als de poolwolf in
gevangenschap leeft, kan hij met gemak een leeftijd van 20 jaar bereiken.
Leefgebied van de poolwolf
De
poolwolf leeft in het noorden van Canada, Alaska en Groenland, over het
algemeen tussen de 70 en 75 graden Noorderbreedte. Het gebied waar de poolwolf
op zijn best is, is bedekt met sneeuw en ijs en temperaturen van -50 graden
Celsius zijn heel normaal. De gemiddelde temperatuur is iets minder koud,
namelijk -30 graden Celsius. Als er wind staat, kan de gevoelstemperatuur op
sommige plekken zelfs -100 graden Celsius worden. Door deze koude temperaturen
en extreme weersomstandigheden heeft de mens het moeilijk om zich in deze
gebieden te vestigen. Enkel Eskimo’s zijn soms in deze gebieden te vinden.
Omdat
er weinig mensen leven in de gebieden waar de poolwolf leeft en jaagt, hebben
deze wolven zeer weinig tot geen contact met de mens. Hierdoor is de poolwolf
nog niet verdreven en is het één van de weinige wolvensoorten die anno 2010 nog
steeds in de oorspronkelijke habitat voorkomt.
Leefwijze van de poolwolf
De
poolwolf is, net als andere wolven, sociaal en leeft vaak in groepen. De groep,
die ook wel aangeduid wordt als roedel, wordt geleid door een alfamannetje
en een alfavrouwtje, de roedelleiders. De wolf die als tweede in rang staat,
(dus direct onder het alfamannetje en –vrouwtje) wordt de beta genoemd. Deze
rangorde komt voor bij elke wolvensoort en bepaalt onder andere wie er als
eerste mag eten en welke wolf zich mag voorplanten en welke niet.
Doordat
de poolwolf in een zeer koud gebied leeft waarin bijna alles diepbevroren is,
is het moeilijk om holen te graven. Daarom heeft een roedel poolwolven één of
twee vaste gebieden waar zij steeds terugkomen om te rusten en jongen te baren.
Vaak zijn de holen te vinden in een grot of bij een inham van een rots.
Dagelijks
rennen de poolwolven meer dan 50 kilometer om zichzelf warm te houden en om
prooien te lokaliseren. Zelfs jonge wolven van twee of drie maanden oud moeten
in staat zijn om deze grote afstanden af te leggen.
De jacht en het voedsel van poolwolven
De
poolwolf is een wolvensoort dat zowel alleen als in een roedel jaagt. Vooral
lemmingen en hazen zijn een geliefde prooi van de poolwolf, maar ook grotere
prooien als kariboes en muskusossen zijn een vaak geziene prooi. Doordat
poolwolven een uitstekend gezichtsvermogen, gehoor en reukvermogen hebben, zijn
zij prima in staat om een prooi op te sporen en te lokaliseren. De grotere
prooien worden vooral in een roedel gevangen, zodat ze meer kans op slagen
hebben. Als de prooi gevangen is, zal het dier gedood worden door een beet in
de nek.
Als
de prooi gedood is, zal de poolwolf alles nuttigen, ook de huid en de botten
van het dier. Dit lijkt bijzonder, omdat andere wolvensoorten dit niet doen.
Maar als wij naar het klimaat van de poolwolf kijken, is dit eetgedrag niet
meer dan logisch. Voedsel is schaars, dus de wolven moeten zo veel mogelijk
voedingsstoffen binnen zien te krijgen. Ook in de vacht, de huid en de botten
zitten voedingsstoffen, al is dit in zeer lage concentraties.
Het
jachtgebied van de poolwolf is gigantisch en kan met gemak een oppervlakte van
2000 vierkante kilometer beslaan. Dit grote jachtgebied is nodig om aan
voldoende voedsel te komen. Prooien zijn schaarser dan in bijvoorbeeld bosrijke
gebieden, dus het is meer dan logisch dat zij ook veel verder van hun thuishonk
weg moeten trekken om voedsel te bemachtigen.
Communicatie bij poolwolven
Poolwolven communiceren,
net als andere wolvensoorten, vooral met hun lichaam. Maar ook communicatie
middels geluiden komt toch nog regelmatig voor. Als een poolwolf met geluiden
communiceert, gebeurt dit vooral met huilen. Het huilen bij wolven heeft een
aantal betekenissen, waaronder contact te houden met andere roedelleden als de
groep over een grotere afstand verspreid is. Ook zal een poolwolf een huilend
geluid laten horen aan het begin en aan het einde van de jacht, maar ook als
zij dingen willen beschermen (bijvoorbeeld hun leefgebied of een prooi).
Wetenschappers hebben aangenomen dat het huilen het sociale contact binnen de
groep verbetert en dat de band tussen wolven onderling er sterker door wordt.
Voortplanting van de poolwolf
Bij
poolwolven is het normaal dat alleen het alfamannetje en –vrouwtje zich
voortplanten, andere leden van de roedel hebben dit recht niet. Doordat de
poolwolf in een zeer moeilijk en koud klimaat leeft, is het opvoeden van pups
(welpen) een zeer moeilijke taak. Daarom is het van een groot belang dat een
alfavrouwtje de welpen in de lente en in de zomer kan opvoeden.
Vlak
voordat zij moet bevallen van een aantal welpen, zal zij zich terugtrekken van
de groep om in alle rust de pups ter wereld te brengen. Om dit op een goede
manier te doen, zal het alfavrouwtje op zoek moeten gaan naar een hol of grot,
zodat de jongen in de eerste levensmaanden beschut zullen zijn tegen het koude
klimaat. Nesten van een poolwolf zijn kleiner dan bij andere wolvensoorten en
het vrouwtje baart dan ook maar twee tot drie welpen, die geboren worden in de
maand mei of juni.
Waarom
de worpen van poolwolven kleiner zijn dan bij andere wolvensoorten, is
gemakkelijk te verklaren. Hij leeft in een koud klimaat met weinig voedsel,
waardoor de roedel niet te groot kan te worden. Als de roedel te groot wordt,
is de kans namelijk groot dat er te weinig voedsel is en dat de hele roedel dus
honger lijdt. Ook is het zo dat bij een kleine worp de welpen een grotere
overlevingskans hebben dan wanneer er een groot aantal pups geboren wordt.
Als
de welpen worden geboren, zijn zij blind, doof en hulpeloos. Zij zijn dus in de
beginperiode volledig afhankelijk van hun moeder. Het alfavrouwtje zal nooit
wijken van de zijde van haar pups, op haar beurt is zij ook weer afhankelijk
van het alfamannetje. Hij heeft namelijk de taak om haar voedsel te brengen.
Wanneer de pups de leeftijd van 4 weken hebben bereikt, zijn zij zover dat ze
vlees kunnen gaan eten. Vanaf dat moment is de gehele roedel verantwoordelijk
voor het voeden en opvoeden van de welpen.
Heeft de
poolwolf vijanden?
De
poolwolf heeft bijna geen natuurlijke vijanden. De enige twee vijanden die de
poolwolf heeft, zijn de extreme kou en de mens. De poolwolf is een geliefd dier
voor jagers, aangezien de vacht ruim € 500,00 euro opbrengt. Maar door de
extreme weersomstandigheden laten jagers het vaak uit hun hoofd om op zoek te
gaan naar poolwolven. Doordat het in deze gebieden zo koud is, is het
voortbestaan van de poolwolf gegarandeerd en wordt hij dus niet met uitsterven
bedreigd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten