Tijdens mijn werk bij de brandweer heb
ik hele nare, maar ook hele mooie dingen meegemaakt. Een van die mooie dingen
zal mij altijd bijblijven en wil ik graag met u delen.
Woningbrand
Op
een avond kregen mijn collega's en ik een melding binnen: een woningbrand. Bij
aankomst bleken de bewoners (vader, moeder en dochter) al veilig buiten te
staan. Mijn maat en ik gingen naar binnen voor de binnenaanval, terwijl de rest
de buitenaanval inzette. Al snel werd duidelijk dat de brand onder controle was
en het vuur kon gedoofd worden.
Nacontrole
Het
is gebruikelijk om na een (binnen)brand nog een nacontrole te houden. Tijdens
de nacontrole loop je door het gehele pand heen en controleer je of alle
vlammen gedoofd zijn en dat er niets meer smeult. Ook zet je onder andere de
ramen open, om de rook naar buiten te laten gaan. Mijn maat en ik lopen op de
bovenverdieping en moeten alleen de badkamer nog controleren. Ik heb nog geen
stap in deze ruimte gezet, als ik vanuit mijn ooghoeken iets zie bewegen. Ik
draai me naar die plek toe en kan mijn ogen niet geloven. In de buurt van de
douchecabine loopt een cavia rond! Ik pak de cavia op en neem het arme
diertje mee naar beneden.
"Ik heb wat
voor je..."
Als
we beneden zijn aangekomen, verstop ik de cavia (zwart van het roet en stinkend
naar de rook) in mijn jas. Ik loop naar het meisje toe en zie dat de tranen
over haar wangen biggelen. Als ik bij haar sta, zeg ik: "ik heb iets
gevonden wat van jou is." Het meisje kijkt mij nieuwsgierig aan. Ik open
mijn jas en laat haar de cavia zien. In het begin zie ik ongeloof in haar ogen,
maar al snel pakt ze de cavia uit mijn handen en houdt het kleine diertje dicht
tegen zich aan. Een grote glimlach is op haar gezicht verschenen en zij vraagt
waar ik het diertje gevonden heb. Ik antwoord haar dat ik hem in de badkamer
heb zien lopen nadat de brand al geblust was.
Aandenken
Nog
steeds denk ik regelmatig terug aan deze woningbrand, met name aan het moment
dat ik het meisje de cavia gaf. Een paar dagen later stond het meisje met haar
ouders aan de deur met een grote bos bloemen. Ze hadden bij de brandweer
nagevraagd waar ik woonde en mij opgezocht. Ze waren mij (en mijn collega's)
zeer dankbaar dat wij hun woning geblust hadden en dat ik haar cavia gered had.
Naast de bos bloemen die ik kreeg, had het meisje ook een paar tekeningen voor
mij gemaakt. De tekeningen heb ik nog steeds en af en toe pak ik ze erbij om te
bekijken.
Laatst
liep ik in de stad en zag ik het meisje met een groepje kinderen lopen. Opeens
hoor ik haar roepen: "zij heeft mijn cavia gered!" en ze wijst in
mijn richting. Als ik dit soort dingen zie en hoor, dan maakt dat mijn hele dag
weer goed. Ondanks dat het brandweerwerk ook littekens op mijn ziel heeft
achtergelaten, zijn dit soort kleine dingen van levensbelang!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten