vrijdag 27 april 2012

Een geluk bij een ongeluk


Tijdens mijn werk bij de brandweer heb ik hele nare, maar ook hele mooie dingen meegemaakt. Een van die mooie dingen zal mij altijd bijblijven en wil ik graag met u delen.

Woningbrand

Op een avond kregen mijn collega's en ik een melding binnen: een woningbrand. Bij aankomst bleken de bewoners (vader, moeder en dochter) al veilig buiten te staan. Mijn maat en ik gingen naar binnen voor de binnenaanval, terwijl de rest de buitenaanval inzette. Al snel werd duidelijk dat de brand onder controle was en het vuur kon gedoofd worden.

Nacontrole

Het is gebruikelijk om na een (binnen)brand nog een nacontrole te houden. Tijdens de nacontrole loop je door het gehele pand heen en controleer je of alle vlammen gedoofd zijn en dat er niets meer smeult. Ook zet je onder andere de ramen open, om de rook naar buiten te laten gaan. Mijn maat en ik lopen op de bovenverdieping en moeten alleen de badkamer nog controleren. Ik heb nog geen stap in deze ruimte gezet, als ik vanuit mijn ooghoeken iets zie bewegen. Ik draai me naar die plek toe en kan mijn ogen niet geloven. In de buurt van de douchecabine loopt een cavia  rond! Ik pak de cavia op en neem het arme diertje mee naar beneden.

"Ik heb wat voor je..."

Als we beneden zijn aangekomen, verstop ik de cavia (zwart van het roet en stinkend naar de rook) in mijn jas. Ik loop naar het meisje toe en zie dat de tranen over haar wangen biggelen. Als ik bij haar sta, zeg ik: "ik heb iets gevonden wat van jou is." Het meisje kijkt mij nieuwsgierig aan. Ik open mijn jas en laat haar de cavia zien. In het begin zie ik ongeloof in haar ogen, maar al snel pakt ze de cavia uit mijn handen en houdt het kleine diertje dicht tegen zich aan. Een grote glimlach is op haar gezicht verschenen en zij vraagt waar ik het diertje gevonden heb. Ik antwoord haar dat ik hem in de badkamer heb zien lopen nadat de brand al geblust was.

Aandenken

Nog steeds denk ik regelmatig terug aan deze woningbrand, met name aan het moment dat ik het meisje de cavia gaf. Een paar dagen later stond het meisje met haar ouders aan de deur met een grote bos bloemen. Ze hadden bij de brandweer nagevraagd waar ik woonde en mij opgezocht. Ze waren mij (en mijn collega's) zeer dankbaar dat wij hun woning geblust hadden en dat ik haar cavia gered had. Naast de bos bloemen die ik kreeg, had het meisje ook een paar tekeningen voor mij gemaakt. De tekeningen heb ik nog steeds en af en toe pak ik ze erbij om te bekijken.
Laatst liep ik in de stad en zag ik het meisje met een groepje kinderen lopen. Opeens hoor ik haar roepen: "zij heeft mijn cavia gered!" en ze wijst in mijn richting. Als ik dit soort dingen zie en hoor, dan maakt dat mijn hele dag weer goed. Ondanks dat het brandweerwerk ook littekens op mijn ziel heeft achtergelaten, zijn dit soort kleine dingen van levensbelang!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten