Het Andalusische paard, de trots van
Spanje. Tot ongeveer 1990 was dit bijzondere en indrukwekkende paardenras
alleen in Spanje te bewonderen, omdat er een exportverbod was op alle paarden
die zich in Spanje bevonden. Nadat de paarden weer geëxporteerd mochten worden,
heeft dit ras bekendheid gekregen over de gehele wereld. Kom binnen in de
wereld van het Andalusische paard, de Spaanse trots!
Een stukje
geschiedenis
Zoals
U waarschijnlijk al gemerkt had, is de Andalusiér, ook wel de P.R.E. (Pura Raza
Española) genoemd, afkomstig uit Spanje. Om precies te zijn: Andalusië,
provincie Cadiz, Sevilla, Medina Sidonia. De Andalusiër is geboren op stoeterij
Jerez de la Frontera.
De
Sorraia-pony's
Spanje
is waarschijnlijk één van de weinige gebieden waar de paarden niet zijn
uitgeroeid tijdens de IJstijd. Op rotsschilderingen die in Spanje zijn
teruggevonden, staan paarden afgebeeld. Naar alle waarschijnlijkheid zijn deze
rotsschilderingen gemaakt door de Neolithische mens. De paarden die daar staan
afgebeeld, zijn Sorraia-pony's, de primitieve voorouders van de Andalusiër.
Wonder boven wonder bestaan de Sorraia-pony's nog steeds, dit mede dankzij de
heuvelbewoners van Portugal. Deze heuvelbewoners gebruiken de Sorraia-pony al
eeuwenlang als werkpony. Qua uiterlijk lijkt de Sorraia pony het meeste op de
Tarpan.
De
(V)Andalusiërs
De
Sorraia-pony, het oorspronkelijke Iberische paardje, is in de loop der eeuwen
gekruist met de paarden die door de vandalen meegenomen waren vanuit het
noorden. De paarden die daaruit ontstonden werden 'Vandalusiërs' genoemd. Zo
luidt dan ook de oorspronkelijke naam van de Andalusiër. Tegenwoordig wordt de
naam Vandalusiër niet meer gebruikt, maar gewoon de naam Andalusiër of P.R.E.
De Moorse
Overheersing
Wie
een beetje bekend is met de geschiedenis van Spanje, weet naar alle
waarschijnlijkheid ook dat het vaste land van Spanje langere tijd bezet is
geweest door de Moren. Dit, zoals u waarschijnlijk al had begrepen, heeft ook
zijn sporen achter gelaten bij de Andalusische paarden. Deze Berber-paarden,
die meegenomen werden door de Moren, werden gekruist met de Andalusiër en
liggen dus ook aan de oorsprong van dit unieke, Spaanse paardenras. De Berbers
moet u niet verwarren met Arabische paarden. In de meeste geschiedenisboeken
werd de Berber verwisseld met de Arabische paarden, welke toch in meerdere
opzichten sterk van elkaar verschillen.
De zuiverheid van het ras is mede te "danken" aan het exportverbod dat Spanje was opgelegd. Dit was namelijk omdat de paardenpest heerste in Spanje voor langere tijd, welke ook vele slachtoffers hadden geëist onder de paarden. Dit exportverbod is pas sinds 1992 opgeheven.
De zuiverheid van het ras is mede te "danken" aan het exportverbod dat Spanje was opgelegd. Dit was namelijk omdat de paardenpest heerste in Spanje voor langere tijd, welke ook vele slachtoffers hadden geëist onder de paarden. Dit exportverbod is pas sinds 1992 opgeheven.
De Romeinen
Na
een jarenlange strijd hadden de Romeinen het gewonnen van de
Keltische-Iberische cavalerie. Hierbij kregen de Romeinen automatisch ook de
Spaanse paarden in hun bezit. Het was hetzelfde type paard, alleen kleiner dan
hoe we de Andalusiër vandaag de dag kennen. De Romeinen werden meteen verliefd
op het paardenras en besloten om enorme fokkerijen te starten in Spanje. Deze fokkerijen
schoten in die periode als paddestoelen uit de grond. De Romeinse officieren
bereden de Andalusiërs en besloten tot de export van de Andalusiër, naar elke
uithoek van hun rijk, inclusief hun gebieden in het Midden Oosten. Daarom is
het dan ook niet ondenkbaar dat de paardenrassen uit die gebieden bijna
allemaal Andalusisch bloed in de aderen hebben stromen.
De Spaanse
Rijstijl
Na
verloop van tijd hadden de Romeinen niet alleen de Spaanse paarden overgenomen,
ze hadden ook de Spaanse rijstijl overgenomen. De Spanjaarden reden, net als de
Moren, met korte beugels. Ook begonnen de Romeinen gebruik te maken van lansen,
met aanval- en -terugtrektechnieken. Deze techniek hadden ze ook van de
Spanjaarden afgekeken. Heel wat jaren (zo dan niet eeuwen) later begonnen de
Spanjaarden met het rijden van "a la brida", net zoals de Europeanen
al eeuwenlang deden. A la brida betekent net zoveel als het rijden met lange
teugels.
De Middeleeuwen
en de Renaissance
In
de Middeleeuwen en de Renaissance behoorde de wereld toe aan het Spaanse paard.
Veel rassen zijn gebaseerd op de Spaanse paarden en bezitten dan ook Spaans bloed.
Een aantal rassen die veel Spaans bloed bezitten, en welke vandaag de dag nog bestaan zijn:
Veel rassen zijn gebaseerd op de Spaanse paarden en bezitten dan ook Spaans bloed.
Een aantal rassen die veel Spaans bloed bezitten, en welke vandaag de dag nog bestaan zijn:
- De Fries,
- Lippizaner,
- Kladruber,
- Napolitano,
- Karst,
- Cleveland Bay,
- Irish Draught,
- Connemara Pony en
- (vele) voorlopers van de Duitse
warmbloedrassen.
De
Engelse Volbloed (ofwel Thoroughbred genaamd) is een afstammeling van de 'Royal
Mares of Britain' en Oosterse hengsten. Deze "Royal Mares of Britain"
waren ook van Spaanse afkomst. Bij de rassen die Spaans bloed bezitten - en die
vandaag de dag nog bestaan - is de Spaanse afkomst nog steeds duidelijk zichtbaar.
Het vergeten
Spanje
Waarom
zijn wij het Spaanse ras dan ogenschijnlijk vergeten? Rond het jaar 1900 waren
de "wetenschappelijke" geschriften erg in zwang. Jammer genoeg was in
deze geschriften Spanje bestempeld als een stil en vergeten gehucht. Deed
Spanje er dan niet meer toe???
Paardenrennen en vossenjachten waren geliefd, niet dat hogeschool dressuur met die Spaanse paarden. Men had de paarden nodig die hard konden rennen, niet de paarden die de verzamelde bewegingen konden laten zien, of laat staan paarden die op hun achterbenen konden staan! Hierdoor werden in de boeken alleen de Thoroughbred en de Arabier beschreven, paarden die hard konden rennen en die Arabisch bloed bezaten. Het Spaanse paard werd nergens meer benoemd, het was gewoon compleet vergeten. Of het Spaanse paard werd gemakkelijk afgedaan als een onbelangrijk bijproduct, een nietsnut.
Paardenrennen en vossenjachten waren geliefd, niet dat hogeschool dressuur met die Spaanse paarden. Men had de paarden nodig die hard konden rennen, niet de paarden die de verzamelde bewegingen konden laten zien, of laat staan paarden die op hun achterbenen konden staan! Hierdoor werden in de boeken alleen de Thoroughbred en de Arabier beschreven, paarden die hard konden rennen en die Arabisch bloed bezaten. Het Spaanse paard werd nergens meer benoemd, het was gewoon compleet vergeten. Of het Spaanse paard werd gemakkelijk afgedaan als een onbelangrijk bijproduct, een nietsnut.
Nu Spanje weer
in de schijnwerpers staat
Nu
de interesse in het Spaanse paard weer nieuw leven is ingeblazen, zijn er vele
mensen die grondig onderzoek doen naar het Spaanse paard en zijn geschiedenis.
Vele van deze onderzoekers zijn verbaasd en zeggen: "Het Spaanse paard
heeft een grote en interessante geschiedenis, dit Andalusische ras is eigenlijk
een oeroud ras!!"
De moderne auteurs, die wel (grondig) onderzoek gedaan hebben, schrijven nu dat er eigenlijk 3 paardenrassen de basis vormen van de meeste (moderne) paardenrasesn:
De moderne auteurs, die wel (grondig) onderzoek gedaan hebben, schrijven nu dat er eigenlijk 3 paardenrassen de basis vormen van de meeste (moderne) paardenrasesn:
- De Arabier,
- De Berber en
- De Andalusiër
Rasbeschrijving
van de Andalusiër
Het Exterieur
- Het Hoofd: De Andalusiër beschikt
over een fijn, lang hoofd en heeft vaak een ramsneus. Het voorhoofd
van de Andalusiër is meestal plat.
- De Ogen: Andalusiërs hebben grote,
ronde en zachte ogen. De ogen zijn sprekend.
- De Oren: De oren zijn klein en
puntig.
- De Hals: De hals is wat aan de
korte kant, maar is wel heel sterk en gespierd.
- Manen en Staart: De manen zijn
zwaar, evenals de staart. manen en staart zijn van zilverwit zijde-achtig
haar en lang. De staart is laag ingeplant.
- Rug: De rug is kort en gespierd.
- Schouders: Gespierd.
- Schoft: Laag en rond.
- Achterhand: Goed gespierd.
- Kruis: Laag en rond, net als de
schoft.
- Benen: Het benenwerk is sterk. De
benen beschikken over een korte koot en pijp.
Kleur
De
karakteristieke kleur van de Andalusier is schimmel. Wel komen zwart, bruin en
vos ook voor. Naarmate het paard ouder wordt, worden de schimmels witter van
kleur.
Stokmaat
De
stokmat ligt tussen de 1.55 en de 1.64 meter.
Beweging
De
beweging is verheven, de gangen zijn weinig ruim, maar zeer gelijkmatig. De
Andalusiër heeft een kenmerkende hoge knieactie.
Het karakter
De
Andalusiër is een eerlijk, trots en intelligent paard. Het heeft een vurig
temperament, maar blijft zachtmoedig. Het paard is moedig en meegaand. Het is
een gewillige werker en het paard leert graag en gemakkelijk. Door zijn
gewillige en zachtmoedige karakter, is dit ras een uitstekend beginnerspaard en
goed voor recreatief rijden. Men noemt dit type paard vanwege zijn bouw ook
weleens een barokpaard; dit komt omdat dit paard tijdens de Renaissance
gebruikt werd om de klassieke rijkunst te beoefenen, aan het hof
Gebruiksmogelijkheden
De
Andalusiër is een licht rijpaard en een uitmuntend dressuurpaard. Wanneer de
Andalusiër veredeld wordt met de Thoroughbred en de Anglo-Arabier, is dit ras
ook zeer geschikt als springpaard. De Andalusiër is zeer populair als
circuspaard en is een vaak geziene gast in shows en spektakels. Dit komt
voornamelijk door het sprookjesachtige, betoverende uiterlijk van de
Andalusiër.
Bijzonderheden
Dit
ras is zo zachtmoedig, dat de hengsten in Spanje niet of zeer zelden
gecastreerd worden. Door zijn natuurlijke vertrouwen in zijn begeleider of
berijder, is dit een geschikt paard voor buitenritten. Ook maakt dit de
Andalusiër tot een uitstekende bondgenoot in oorlogstijd, en dit ras bewijst
zich vandaag de dag nog steeds bij het Spaanse stierenvechten. In tegenstelling
tot vele paardenrassen, vertoont de Andalusiër zeer zelden wangedrag in zijn
(of haar) stallingen.
In Spanje worden de volgende typische Spaanse rijkunsten nog steeds beoefend:
In Spanje worden de volgende typische Spaanse rijkunsten nog steeds beoefend:
- Doma Classica
- Alta Escuela
- Doma Vaquera.
Door
zijn sprookjesachtige uitstraling is dit paard zeer geschikt en veel gevraagd
voor feesten, shows en parades.
Het Stamboek van
de P.R.E.
Veel
liefhebbers van de Andalusiër vragen zich regelmatig af hoe het nou precies zit
met de stamboekpapieren van dit schitterende paardenras. Dit is een
veelgestelde vraag met hieronder de uitleg.
Wanneer een hengstveulen of een merrieveulen van erkende stamboek-oudres wordt geboren, hoort er bij het veulen automatisch een Certificado De Inscirpicon. Van dit certificaat dient een kopie opgestuurd te worden naar de voorzitter van de landelijke vereniging. Daarnaast dient het veulen op de eerstvolgende keuring aangeboden te worden ter identificatie. Het veulen wordt dan ingeschreven in het Nederlandse Studbook (en ook meteen uitgeschreven in het land van herkomst; wanneer dit aan de orde komt).
In het Nederlandse Studbook kunnen alleen dieren ingeschreven worden die in het bezit zijn van het Certificado de Inscripcion (of een Certificado de Reproductor), én als het dier nog ingeschreven staat in een Studbook, afkomstig uit het buitenland. Deze laatste regel valt af wanneer een Andalusiër in Nederland wordt geboren en het veulen aan dezelfde eisen voldoet.
Wanneer een hengstveulen of een merrieveulen van erkende stamboek-oudres wordt geboren, hoort er bij het veulen automatisch een Certificado De Inscirpicon. Van dit certificaat dient een kopie opgestuurd te worden naar de voorzitter van de landelijke vereniging. Daarnaast dient het veulen op de eerstvolgende keuring aangeboden te worden ter identificatie. Het veulen wordt dan ingeschreven in het Nederlandse Studbook (en ook meteen uitgeschreven in het land van herkomst; wanneer dit aan de orde komt).
In het Nederlandse Studbook kunnen alleen dieren ingeschreven worden die in het bezit zijn van het Certificado de Inscripcion (of een Certificado de Reproductor), én als het dier nog ingeschreven staat in een Studbook, afkomstig uit het buitenland. Deze laatste regel valt af wanneer een Andalusiër in Nederland wordt geboren en het veulen aan dezelfde eisen voldoet.
Uw paard
aanbieden voor de fokkerij
Wanneer
uw paard 3 jaar of ouder is, maar maximaal 7 jaar oud is, kunt u uw paard laten
keuren voor de fokkerij. Wanneer uw paard is goedgekeurd, krijgt uw paard op
het Certificado De Inscripcion een stempel met de mededeling dat uw paard is
goedgekeurd voor de fokkerij, waar en wanneer. Uw paard wordt door 3 (erkende)
juryleden beoordeeld op 10 onderdelen. Behaalt uw paard daarbij 70 punten of
meer, maar zonder een 5 op de lijst, dan wordt uw paard goedgekeurd voor de
fokkerij. Ook wanneer uw paard wordt afgekeurd voor de fok, wordt dit op het
Certificado de Inscripcion vermeld.
Voor de Andalusiër is maar één stamboek te vinden, welke wordt beheerd door het Ministerie van Defensie, afdeling Cavalerie te Madrid (Spanje). Van hieruit worden alle Andalusiërs van over de gehele wereld geregistreerd.
In Spanje is een landelijke vereniging van fokkers, genaamd de ANCCE (Associacion Nacional de Criadores de Caballos de pura raza Española).
Voor de Andalusiër is maar één stamboek te vinden, welke wordt beheerd door het Ministerie van Defensie, afdeling Cavalerie te Madrid (Spanje). Van hieruit worden alle Andalusiërs van over de gehele wereld geregistreerd.
In Spanje is een landelijke vereniging van fokkers, genaamd de ANCCE (Associacion Nacional de Criadores de Caballos de pura raza Española).
Enkele Fabels
over het Andalusische Ras
Misverstanden
Door
(ernstige) foutieve teksten in boeken en op internetsites, meestal in het
Engels, zijn er enkele grote fabels over de Andalusiër de wereld in geholpen.
Deze fabels vernietigen de ware geschiedenis van de Andalusiër, waardoor de
fouten grotesker zijn dan ze daadwerkelijk lijken. Jammer genoeg worden deze
fouten nog steeds herhaald door de hedendaagse auteurs, omdat ze geen zin
hebben om goed onderzoek te doen naar de herkomst van dit schitterende ras.
Ik heb voor u de twee grootste fabels opgezocht, zodat u uw kennis van de Andalusiër weer wat kunt gaan bijschaven.
Ik heb voor u de twee grootste fabels opgezocht, zodat u uw kennis van de Andalusiër weer wat kunt gaan bijschaven.
Arabisch Bloed
Het
eerste (en tevens ook het grootste) misverstand dat er over dit ras de ronde
doet, is dat het een afstammeling is van het Arabische paard. Hier is echt 0.0%
van waar. In de P.R.E. (Pura Raza Española); resp. de Andalusiër komt helemaal
geen Arabisch bloed voor, alleen maar Spaans bloed. De P.R.E. stamt namelijk af
van de Sorraia-pony en de Berber.
De Karthuizer
Andalusiër
Het
tweede grote misverstand is dat het ras afkomstig is uit een abdij in de buurt
van Karthuizen, welke volgens 95% van de boeken het ras in de 15e eeuw gefokt
zouden hebben en het zuiver hielden. Ook hier is helemaal niets van waar.
Weliswaar fokten deze monniken paarden, maar gebruikten daarvoor een ander
(onbekend) paardenras.
In de geschiedenis leed Spanje onder een invasie van Franse troepen, waarbij veel van de Andalusische paarden werden geslacht of geroofd. Op dit moment besloten de Karthuizer monniken de beste (achtergebleven en nog levende) Andalusische paarden te verbergen, om dit schitterende ras tegen uitsterven te behoeden.
In de geschiedenis leed Spanje onder een invasie van Franse troepen, waarbij veel van de Andalusische paarden werden geslacht of geroofd. Op dit moment besloten de Karthuizer monniken de beste (achtergebleven en nog levende) Andalusische paarden te verbergen, om dit schitterende ras tegen uitsterven te behoeden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten